Reisverhaal 1: Dromen komen uit...
Door: Ellen & Niels
04 Augustus 2016 | Maleisië, Jerantut
Na lang aftellen was het eindelijk zover. De backpack mocht weer onder het bed vandaan. Klaar voor een nieuwe reis, een nieuw avontuur, maar dit keer anders dan alle voorgaande reizen…
Al jaren droomden we ervan om samen nog eens een grote reis te maken. Al enkele keren uitgesteld vanwege carrière ontwikkelingen, maar nu was het moment daar. Baan en huur opgezegd en alle spullen opgeslagen bij onze ouders. Die zullen daar vast heel blij mee zijn. En de auto voor een jaar de schuur in.
Maanden geleden al begonnen met de voorbereidingen voor deze trip. Gezien onze ‘ervaringen’ van eerdere trips was dit voor ons een relatief eenvoudige klus. Het voelt dan ook alsof we de reis perfect hebben voorbereid.
De laatste drie dagen voor vertrek logeerden we beide apart bij onze ouders, waarna we elkaar in Düsseldorf weer zouden ontmoeten. Vanuit daar hadden we onze eerste directe vlucht naar Hongkong. Gelukkig was ik (Niels) al enigszins bekend daar, dus we vonden de weg snel in deze mensenmassa. Met dagtemperaturen van 35 graden of meer was het behoorlijk zweten in Hongkong. Ondanks dat, weerhield het ons niet om deze prachtige metropool samen te ontdekken.
Hongkong is een stad van uitersten. Buiten vallen de Chinese mussen van het dak van de hitte, binnen halveren ze deze temperatuur door de airco maximaal aan te zetten. En zowel boven als ondergronds vind je een wirwar aan shoppingmalls en dure merken. Er is hier een fascinerend leven onder de grond. Vanuit Kowloon kon je oneindig lang genieten van de prachtige skyline van Hongkong.
Na Hongkong stond Maleisië op het programma. Na een korte stop in Kuala Lumpur gingen we snel verder in de richting van de Cameron Highlands. Daar bezochten we na een modderige jungle tracking de grootste bloem ter wereld. Voor ons het eerste moment dat de bergschoenen uit de tas konden. Sommige medereizigers in deze dagtrip dachten de modder aan te kunnen zonder bergschoenen en hadden simpele sneakers aan. Het had veel geregend in de afgelopen dagen en na nog geen vijf minuten was er niks meer zichtbaar van deze schoenen. Ze stonden tot aan hun enkels in de modder en die schoenen konden ze na deze trip ook wel weggooien. Daarnaast staan de Highlands ook bekend om de uitgestrekte thee-terrassen waar je nooit uitgekeken raakt.
De jungle ruilden we in voor de nog onontwikkelde Perhentian Islands aan de oostkust van Maleisië. Deze eilandengroep is nog in opkomst en dat merk je goed. Er zijn geen wegen en het ‘dorp’ bestaan uit een uitgestrekt stuk strand met ongeveer 10 hostels en een vergelijkbaar aantal barretjes. Het water is kristalhelder en heeft een prachtige blauwe kleur. De eilanden zijn ingericht op de onderwaterwereld die Maleisië rijk is. Duiken en snorkelen staat hier dus centraal. We hadden afgesproken hier onze eerste proefduik te doen om te checken of we het leuk genoeg vonden om er een cursus voor te volgen. Het was even wennen, maar na 3 dagen hadden we onze Open Water Padi cursus afgerond en vanaf heden mogen we officieel overal ter wereld het water in tot maximaal 18 meter diepte.
Omdat de Padi cursus vooral in het teken stond van het oefenen van vaardigheden besloten we om af te sluiten met een snorkeltrip. Het geluk was met ons en een hoog genoteerd item op onze bucketlist werd werkelijkheid. We zwommen met de onwaarschijnlijk grote zeeschildpadden. Met een brede glimlach genoten we van dit moment. Iets waar we al jaren van hadden gedroomd.
Vandaag is voor ons een reisdag. Iedere backpacker herkent het wel. Verplaatsing van locatie A naar locatie B. In dit geval Kota Bharu naar Kuala Tahan.
Voor de niet backpackers onder jullie even een korte samenvatting hoe zo’n dag er uit ziet.
De dag begint altijd met het inpakken van je backpack. In dit geval ging de wekker om 03:00 uur. We hadden ons namelijk laten informeren dat de trein die we wilden nemen om 04:30 zou vertrekken. En aangezien er dagelijks maar twee treinen rijden op dit traject wil je die niet missen.
Het treinstation (Wakaf Bharu) lag 10 kilometer buiten de stad. Super praktisch… NOT!
Gelukkig hadden we gisteren een taximannetje kunnen regelen die ons om 03:30 uur zou komen oppikken bij het hostel. En dan maar hopen dat hij zou komen opdagen. Gelukkig was deze Maleisiër een man van zijn woord en stond hij stipt op tijd klaar voor ons hostel. Om 03:50 uur zette hij ons af bij het enkelsporige verlaten station. Hier moesten we nog driekwartier wachten of de trein zou komen. Onder het genot van een potje yahtzee brachten we de tijd door en om 04:37 uur kwam de trein gelukkig aanrijden. Een kaartje kocht je in de trein en voor dit 8 uur durende traject betaal je dan omgerekend 3 euro per persoon.
Eenmaal aangekomen op de eindbestemming van de trein (Kuala Lipis) moesten we een bus nemen naar de volgende plaats. De busterminal lag echter 15 minuten lopen van het treinstation. Dus dat is toch wel even zweten als je met een volle backpack en 30 + graden aan deze wandeling begint.
De bus vertrok drie kwartier nadat we de terminal bereikt hadden en bracht ons in twee uur naar de volgende bestemming (Jerantut). Dit keer zaten we in oude jaren 80 schoolbus. Een heftige rit, waarin we continue heen en weer werden geslingerd.
Het is inmiddels 15:00 uur (we zijn nu 12 uur wakker) en aangekomen in Jerantut.
Om 17:00 uur vertrekt onze laatste bus die ons in 2 uur naar Kuala Tahan brengt, het dorp bij de ingang van het Taman Negara National park. Als we om 19:30 uur aankomen in ons hostel zit de reisdag erop en hebben 16 reisuren achter de rug.
Het was me het dagje wel…
Afgelegde afstand vandaag: 350 kilometer
Gemaakte kosten voor vervoer: € 10,88
Voor nu was dit het en gaan we verder in Taman Negara, het oudste regenwoud ter wereld. Ouder nog dan de Amazone in Zuid-Amerika. Dit schijnt een van de beste plekken te zijn voor een jungle-experience. Daarna reizen we via Melakka, een stad aan de westkust van Maleisië, door richting een nieuw land: Indonesië!
Foto’s staan al online op Facebook.
Groeten vanuit een zonnig Maleisië.
Ellen & Niels
Al jaren droomden we ervan om samen nog eens een grote reis te maken. Al enkele keren uitgesteld vanwege carrière ontwikkelingen, maar nu was het moment daar. Baan en huur opgezegd en alle spullen opgeslagen bij onze ouders. Die zullen daar vast heel blij mee zijn. En de auto voor een jaar de schuur in.
Maanden geleden al begonnen met de voorbereidingen voor deze trip. Gezien onze ‘ervaringen’ van eerdere trips was dit voor ons een relatief eenvoudige klus. Het voelt dan ook alsof we de reis perfect hebben voorbereid.
De laatste drie dagen voor vertrek logeerden we beide apart bij onze ouders, waarna we elkaar in Düsseldorf weer zouden ontmoeten. Vanuit daar hadden we onze eerste directe vlucht naar Hongkong. Gelukkig was ik (Niels) al enigszins bekend daar, dus we vonden de weg snel in deze mensenmassa. Met dagtemperaturen van 35 graden of meer was het behoorlijk zweten in Hongkong. Ondanks dat, weerhield het ons niet om deze prachtige metropool samen te ontdekken.
Hongkong is een stad van uitersten. Buiten vallen de Chinese mussen van het dak van de hitte, binnen halveren ze deze temperatuur door de airco maximaal aan te zetten. En zowel boven als ondergronds vind je een wirwar aan shoppingmalls en dure merken. Er is hier een fascinerend leven onder de grond. Vanuit Kowloon kon je oneindig lang genieten van de prachtige skyline van Hongkong.
Na Hongkong stond Maleisië op het programma. Na een korte stop in Kuala Lumpur gingen we snel verder in de richting van de Cameron Highlands. Daar bezochten we na een modderige jungle tracking de grootste bloem ter wereld. Voor ons het eerste moment dat de bergschoenen uit de tas konden. Sommige medereizigers in deze dagtrip dachten de modder aan te kunnen zonder bergschoenen en hadden simpele sneakers aan. Het had veel geregend in de afgelopen dagen en na nog geen vijf minuten was er niks meer zichtbaar van deze schoenen. Ze stonden tot aan hun enkels in de modder en die schoenen konden ze na deze trip ook wel weggooien. Daarnaast staan de Highlands ook bekend om de uitgestrekte thee-terrassen waar je nooit uitgekeken raakt.
De jungle ruilden we in voor de nog onontwikkelde Perhentian Islands aan de oostkust van Maleisië. Deze eilandengroep is nog in opkomst en dat merk je goed. Er zijn geen wegen en het ‘dorp’ bestaan uit een uitgestrekt stuk strand met ongeveer 10 hostels en een vergelijkbaar aantal barretjes. Het water is kristalhelder en heeft een prachtige blauwe kleur. De eilanden zijn ingericht op de onderwaterwereld die Maleisië rijk is. Duiken en snorkelen staat hier dus centraal. We hadden afgesproken hier onze eerste proefduik te doen om te checken of we het leuk genoeg vonden om er een cursus voor te volgen. Het was even wennen, maar na 3 dagen hadden we onze Open Water Padi cursus afgerond en vanaf heden mogen we officieel overal ter wereld het water in tot maximaal 18 meter diepte.
Omdat de Padi cursus vooral in het teken stond van het oefenen van vaardigheden besloten we om af te sluiten met een snorkeltrip. Het geluk was met ons en een hoog genoteerd item op onze bucketlist werd werkelijkheid. We zwommen met de onwaarschijnlijk grote zeeschildpadden. Met een brede glimlach genoten we van dit moment. Iets waar we al jaren van hadden gedroomd.
Vandaag is voor ons een reisdag. Iedere backpacker herkent het wel. Verplaatsing van locatie A naar locatie B. In dit geval Kota Bharu naar Kuala Tahan.
Voor de niet backpackers onder jullie even een korte samenvatting hoe zo’n dag er uit ziet.
De dag begint altijd met het inpakken van je backpack. In dit geval ging de wekker om 03:00 uur. We hadden ons namelijk laten informeren dat de trein die we wilden nemen om 04:30 zou vertrekken. En aangezien er dagelijks maar twee treinen rijden op dit traject wil je die niet missen.
Het treinstation (Wakaf Bharu) lag 10 kilometer buiten de stad. Super praktisch… NOT!
Gelukkig hadden we gisteren een taximannetje kunnen regelen die ons om 03:30 uur zou komen oppikken bij het hostel. En dan maar hopen dat hij zou komen opdagen. Gelukkig was deze Maleisiër een man van zijn woord en stond hij stipt op tijd klaar voor ons hostel. Om 03:50 uur zette hij ons af bij het enkelsporige verlaten station. Hier moesten we nog driekwartier wachten of de trein zou komen. Onder het genot van een potje yahtzee brachten we de tijd door en om 04:37 uur kwam de trein gelukkig aanrijden. Een kaartje kocht je in de trein en voor dit 8 uur durende traject betaal je dan omgerekend 3 euro per persoon.
Eenmaal aangekomen op de eindbestemming van de trein (Kuala Lipis) moesten we een bus nemen naar de volgende plaats. De busterminal lag echter 15 minuten lopen van het treinstation. Dus dat is toch wel even zweten als je met een volle backpack en 30 + graden aan deze wandeling begint.
De bus vertrok drie kwartier nadat we de terminal bereikt hadden en bracht ons in twee uur naar de volgende bestemming (Jerantut). Dit keer zaten we in oude jaren 80 schoolbus. Een heftige rit, waarin we continue heen en weer werden geslingerd.
Het is inmiddels 15:00 uur (we zijn nu 12 uur wakker) en aangekomen in Jerantut.
Om 17:00 uur vertrekt onze laatste bus die ons in 2 uur naar Kuala Tahan brengt, het dorp bij de ingang van het Taman Negara National park. Als we om 19:30 uur aankomen in ons hostel zit de reisdag erop en hebben 16 reisuren achter de rug.
Het was me het dagje wel…
Afgelegde afstand vandaag: 350 kilometer
Gemaakte kosten voor vervoer: € 10,88
Voor nu was dit het en gaan we verder in Taman Negara, het oudste regenwoud ter wereld. Ouder nog dan de Amazone in Zuid-Amerika. Dit schijnt een van de beste plekken te zijn voor een jungle-experience. Daarna reizen we via Melakka, een stad aan de westkust van Maleisië, door richting een nieuw land: Indonesië!
Foto’s staan al online op Facebook.
Groeten vanuit een zonnig Maleisië.
Ellen & Niels
-
04 Augustus 2016 - 13:25
Inge:
Wat een prachtig verhaal! Kijk nu al uit naar de verhalen die nog komen gaan.. Geniet met volle teugen.. -
04 Augustus 2016 - 13:59
INEKE :
Niels en Ellen,
Supervet allemaal mooi opgeschreven Niels.
Ik heb gelijk een idee hoe jullie je hebben gevoelt en hoe vermoeiend het is deze manier van reizen.
Het fijne hiervan is dat je wordt beloont met prachtige plekjes waarvan velen dromen en jullie mogen ervan genieten zodra jullie weer zijn uitgerust.
Voor dat kleine bedrag kom he hier niet ver dat weet je hooguit retourtje Arnhem. Nu maar lekker genieten van de oudste jungle en het N.P.daar heb het al opgezocht erg mooi.
Liefs Ineke xxx
-
04 Augustus 2016 - 16:03
Willy En Jolanda:
Leuk om te lezen waar jullie nu zijn en wat jullie meemaken. Heel veel plezier nog. En we kijken uit naar het volgende verslag. -
04 Augustus 2016 - 16:25
Jose Van Den Hoogen:
Hoi Niels en Ellen
Al mooie dingen gezien en meegemaakt
Leuk om te lezen
Goede reis verder
Laat maar weer eens van jullie horen
Groetjes Jose -
04 Augustus 2016 - 16:51
Fanny:
Lieve schatten,
het klinkt allemaal geweldig! Ik ben reuze jaloers haha!
Geniet vanalles en van elkaar.
xxq -
04 Augustus 2016 - 17:11
Merel:
Lieve Ellen en Niels,
Wat klinkt het geweldig :) En wat leuk geschreven..
Keep us posted!
Geniet er van met tweetjes!
X Merel -
04 Augustus 2016 - 21:09
Remco:
Eindelijk! Zit ik dan na 12 uur werken eindelijk in de trein onder het genot van een heerlijke samenvatting geschreven door jou niels! Hoogste persoon. Fijn om te weten dat jullie een heerlijke temperatuur hebben, allemaal mooie dingen zien waar ik van kan dromen, helaas veel uren het ov hebben mogen genieten daar. Ik ben jaloers!! Op het OV na dan. Jullie genieten duidelijk! Fijn -
05 Augustus 2016 - 13:57
Bjorn:
Cool om te lezen!!! :):) -
06 Augustus 2016 - 19:44
Robbert-Jan:
Klinkt vermoeiend ;) maar ook heel erg leuk. Jullie maken me echt heel benieuwd naar mijn eigen grote reis, naar India...
Geniet ervan en niet te veel over de temperatuur klagen ;)
RJ -
09 Augustus 2016 - 09:05
Dorlinda Van Der Cammen:
Niels en Ellen. Het is altijd een feest om jouw reisverslag te mogen lezen. Ik reis dan een beetje met jullie mee. Het klinkt heel avontuurlijk en dat is het natuurlijk ook. Veel plezier samen en goed uitkijken hoor. Ik volg jullie op de voet. Groetjes, Dorlinda (collega van jullie pap)
-
24 Augustus 2016 - 00:20
Jeannie De Vries:
Hoi Niels en
Ellen,
Wat fantastisch om jullie reisverslag te lezen. Echt een belevenis. Ik wil jullie erg graag blijven volgen. Ga ik vanuit Overasselt toch de wereld over. Gewoon heerlijk genieten van jullie verhalen.
Veel liefs van Jeannie en Jos -
29 Augustus 2016 - 22:12
Ingrid Gerrits:
Hele mooie reis samen gewenst. Leuk om jullie te volgen. Het eerste verslag is alweer top.
Veel reisplezier.
Groetjes,
Henk en Ingrid
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
